Mentorschap is een manier om iemand te beschermen die niet goed kan beslissen over zijn verzorging, verpleging, behandeling en begeleiding.
De rechter kan een mentor aanstellen die de persoonlijke (niet-financiële) zaken van deze persoon regelt.

De betrokkene waarvoor een mentor is aangesteld blijft handelingsbekwaam en mag bijvoorbeeld zelf zijn testament laten opstellen.

Een mentor behartigt de persoonlijke belangen van een persoon. Het gaat niet om de financiën, maar om het welzijn, de verzorging, de verpleging, de huisvesting of medische behandeling van een betrokkene.
Het is een maatregel die door de kantonrechter wordt uitgesproken.

De mentor neemt beslissingen zoveel mogelijk in overleg met de cliënt. Bijvoorbeeld als iemand moet kiezen tussen wel of niet zelfstandig blijven wonen of bijvoorbeeld het continueren of juist stoppen van een medische behandeling.

De mentor regelt bijvoorbeeld een passende woonzorginstelling of de juiste zorg aan huis. Maar ook meer persoonlijke vraagstukken behoren tot de taken van een mentor.

Als mentor zijn wij géén zorgverlener, maar behouden wij de regie m.b.t. de zorg en hebben wij regelmatig overleg met alle hulpverlenende instanties over de persoonlijke situatie van onze cliënten.